ما معمولا از تعارف در روابطمان بسیار استفاده می کنیم.
فرض کنید مهمان هستید و پذیرایی مناسبی از شما شده است و میزبان در مورد کیفیت غذا از شما سوال میکند؟
- غذا چطور بود؟
بهتون خوش گذشت؟
شما چه جوابی می دهید؟!
خیلی خوب بود یا خوب بود.
خیلی خوب به ما می‌گوید که درجاتی از نفرت در جواب ما نهفته است. به عبارت دیگر وقتی از خیلی خوب در مراوداتمان استفاده میکنیم انگار نگران این هستیم که طرف مقابل ناراحت نشود. و اینطور او را راضی نگه میداریم. و کجای این آسیب روانی ایجاد میکند؟ با جواب خیلی خوب ما موضوع را بزرگ‌نمایی میکنیم و در واقع روی نفرت متمرکز میشویم انگار که به اندازه کافی راحت نیستیم وقتی بگوییم: خوب است.
در زندگی ما پر است از این جزییات که ممکن است به ما آسیب بزند.
به راستی وقتی خیلی خوب میگوییم مگر چه اشکالی دارد؟
کلاین به ما می‌گوید خیلی خوب وجود ندارد وقتی یک چیزی فراتر از خوب است با خود ترس از جدایی و از دست دادن به همراه می آورد .
به نظر می‌رسد میتوان ساعت ها به این جمله فکر کرد و هر بار از آن درسی گرفت.
